Den Haag is de weg kwijt
Nederland is al jaren pleitbezorger waar het gaat om het bereiken van financiele discipline via forse bezuinigingen op de overheidsuitgaven. De enkele econoom die dit wilde bereiken via een verhoging van de overheidsinvesteringen had een moeilijke tijd. Een probleem bij de keuze van strategie is het feit dat er geen kwantitatieve modellen zijn, die de Europese situatie adequaat beschrijven. Wat we na 5 jaar crisisbeleid wel kunnen constateren, is dat Europa er niet in is geslaagd de overheidsschuldquote te verlagen. Gelukkig zijn er steeds meer economen die hun foute inschatting nu inzien. De Nederlandse politici zijn echter nog niet zover en praten alweer over een nieuwe ronde van bezuinigingen, waarbij belastingverhoging ook geldt als een ‘bezuiniging’. Het lijkt erop dat het begrotingsdebat wordt beinvloed door verborgen motieven. Een aantal mogelijke beweegredenen zullen nu kort de revue passeren.
In de eerste plaats, hebben nog veel politici (en economen) het beeld van de Nederlandse economie als een klein bedrijf dat moet concurreren op de grote wereldmarkt. Nu het niet goed gaat met dit bedrijf, zal iedereen, en de overheid voorop, de broekriem moeten aanhalen. Alleen dan, via een stijging van de export, zal de Nederlands economie uit het dal opklimmen. Een realistischer beeld stelt de Nederlandse economie voor als een afdeling van het Europese bedrijf dat relatief groot is in het geheel van de wereldeconomie. Indien alle afdelingen van dat Europese bedrijf bezuinigen, heeft dit mogelijk desastreuze gevolgen voor de wereldeconomie. Hierdoor zal het Europese bedrijf verder wegzakken, daarbij de Nederlandse afdeling meenemend in zijn val. Op dit moment is de export de enige bestedingscomponent, die keurig groeit!!
In de tweede plaats,
Piet Keizer 